به غضنفر میگن چرا خودکشی کردی؟ افسرده‌ای؟

میگه نه بابا، خوبم، می‌خواستم تو اوج خداحافظی کنم !

.

.

.

دوستت دارم تا آخر ، تا انتهای باور

تا آخر زمونه ، این خط –  اینم + نشونه !

.

.

.

آیا میدانستید گونه ای از عنکبوت های ماده بعد از جفت گیری

نر های خود را میخورند !؟

آنها تنها موجوداتی هستند که فهمیده اند ، شوهر به هیچ دردی نمیخورد !

.

.

.

غضنفر ناراحت بوده

بهش میگن چی شده ؟

میگه : ملت زیر پنجرشون گیتار میزنن …

زیر پنجره ما هم یه وانتی استارت میزنه ، روشنم نمیشه !

.

.

.

کی اشکاتو پاک میکنه ، شبا که غصه داری

بهش بگو ذوق نکنه ، اونم تنها میذاری !

.

.

.


همتون تنهایین … همراه اول دروغ میگه !

“ایـرانسـل”

.

.

.

دقت کرین شبای عروسی تا دهنت پر میشه دوربین میاد روت !؟

 گفتم هواست باشه !

.

.

.

گفتم که لبت….گفت آب حیات

گفتم دهنت …گفت حب نبات

گفتم که توانم دهم بوسه بر آب حیات؟

گفت د نه د اونو بده به بابات !

.

.

.

سلام عزیز دوست داشتم بیام پیشت

اما ببخشید نمی تونم. برنامتو بخاطر من تغییر نده

قربانت

امضا:(شانس) !

.

.

.


آیا میدانید

هیچ کادوی زشت و به درد نخوری دور انداخته نمیشود،

فقط از خانه ای به خانه دیگر و از شخصی به شخص دیگر منتقل میشود !

.

.

.

حیف نون :

گالیله غلط کرد گفت زمین می‌چرخه

اگه می‌چرخه پس چرا خنک نمیشه ؟

.

.

.


ای کاش بجای دهنم، جاده ی زندگیم آسفالت میشد !

(از سخنان قصار غضنفر)

.

.

.

میگن قیمت گل رفته بالا ، قدر خودتو بدون

چون صد در صد قیمت کود هم میره بالا !

از نفس افتاده ام...

وهنوز آواره ی کوچه های دلتنگی٬ سردرگمی٬ و پوچی ام

به بودن عشق خندهام می گیرد٬

به حس یک عاشق...

عظمت دوست داشتن برایم حقیر است

از که بپرسم چرا؟

شاید خندهات بگیرد اما٬

حتی نمی دانم آن دخترک کوچک چگونه برای رفتن عشقش اشک ریخت؟

با خود می گویم مگر می شود؟ آخر چرا؟

چگونه دوستت دارم را معنا می کنند؟

من هنوز گم ام

تنهایی من به بزرگی همه ی عشق های زیباست

آری تنهایی خود عشق است

من دلم می خواهد خلوتم را رز سرخی آزین بندد.

حس لمس باران٬ تنهای تنها...

حس نور مهتاب که آغوش گرمش پذیرای ماه غم زده اش است

تکرار خاطرات کوچه٬ آن پیچک بین...وآن عشق ناب... و نفرت...

چه کودکانه مشق نفرت را نوشتم٬

چه آسان هیچم کرد... و چه ساده گریه کردم

باورم نمی شود٬ او من بودم؟

هنوز نقش آن پیچک صورتی در دفترم باقی ست.همان که مرز بین دو دیوار بود

دیوار عشق و نفرت...

و وقتی از آن دیوار گذشتم ٬  که دیگر پیچک صورتی ام خشکیده بود.

                                                   به همین سادگی...

ای هم نشین

ای هم سخن

ای وصله تن

ای یادگار روزهای تلخ و شیرین

مژگان ما چون برگ کاج زیر باران

از اشک ها گوهر فشان است

در قطره قطره اشک ما  فریاد غمگین جدائی است

ما خسته گانیم

باید کنار هم بمانیم ، باید سرود تلخ غربت را بخوانیم

وقتی چو مرغان از کنار هم پریدیم

وقتی به سوی آسمان ها پر کشیدیم

دیگر ز فرداهای مبهم نا امیدیم

شاید که مردیم................

شاید که زیر آسمان ها دیگر نماندیم

شاید که همدیگر را هرگز ندیدیم ......